Προχτές τα ξημερώματα

Από καιρό μουρμούριζεσ
Πωσ είν’ ο κόσμοσ σκάρτοσ
Κι ο άνθρωποσ παλιόρουχο
Μπαλώματα γεμάτοσ

Προχτέσ τα ξημερώματα
Τα μάτια σου τα μαύρα
Σαν ήλιοι χαμηλώσανε
Και πια δεν τα ξανάδα

Φορούσεσ το σακάκι σου
Με τα μεγάλα πέτα
Φαρμακωμένοσ πέρναγεσ
Χωρίσ να πεισ κουβέντα