Dışavurum

Nereye varacağımı bilemem kaybolmuş gibiyim aniden
Kaçmalı mıyım artık kendimden
Çünkü tek başıma kaldım gerçekten
Dünyanıza karşı körüm ben
Ama henüz daha pes edemem
Verdiğim tüm sözleri yerine getirmem gerekirken
Bir kez daha ortalıktan kaybolup gidemem asla
Bırakamam şansa dökerim mikrofona içimde ne varsa
Bana yaklaşma üzerinde iz bırakır çelikten kelebeğim uçarsa
O yüzden beni hiç sınama
Duman asılı kalır havada tüm duygularımla
Hissederim kendimi uçurumun kenarında
Bu durumda olamaz hiç bir şey umurumda
Ve geçiş yaparım gizli tutmaya çalıştığım tarafıma

Gitgide ölüyorum her bi gün
Ciğerimde duman yerde kül
Yağmur damlası gibi dökülür
Yüzümdeki tebessüm büsbütün
Umursamam hiç bi zaman ünü
Düşünürüm sadece önceki günü
Ve şaşırıp kalırım yarınla örtebilmeyi başardığımda üstünü
Gökyüzünde ay parıldar ve cebimden çıkar backwoods bluntlar
Yağsın yüzüme damlalar belki biraz olsun bana renk katar
Turlarım dışarıda hiç durmadan ölene kadar sokaktaki lambalar
Değil gündüz gecedir benim hep manzaram