Yokluğuna Alışmışken
Yunus Adak
Yokluğuna alışmışken, neden geldin sevgilim?
Hesap mı sormaya, verdiğini mi almaya
Sadece bir uğradın mı yaralarımı sarmaya
Ya da kuruyanı kanatmaya
Yoksa doya doya sevismeye
Bile bile boğulmaya
Denizlerin yüzeyinde, yüreğimin derininde
Aşk diyorlar
Başlarken kelebekler biterken gözyaşı
Kimileri yaş tutar, kimi gidişini kutlar
El ele tutuşurlar, tutuşup da yanarlar
Peki sen neden geldin yokluğuna alışmışken?
Yokluğuna alışmışken