Haziranda Vurulmak
Elimde gitmek kaldı bir tek
Elbet giderim elbet elbet
Şimdi bileklerimde tarihi bir hezimetten izler belirecek
Fırlattık duvara bıçaklar, girdiğimiz türlü kumarlar
Zarlar barbutun tarihini yazdığımız altın anlar
Beş litre şarapla şehri deldik şuuru kaybedip kuytularda ben
Her gün, aradım olmayan birini sanki bulacakmışım gibi
Rüzgar, sabaha karşı beş gökyüzünde gördüğüm en büyük ay
Kalakaldım orada kanlı bir kaldırımda kendimden uzakta
Haziranda vurulmak, yeryüzünde hapsolmak
Kutsal bir tutsak gibi susmak sonsuz suskunluk kuşanmak
Her gün demir attım gözü arkada kalmış babaların evhamlarına
Kapkara şarkılar çalan atlı bir tramvay geçer sokaktan
Kaydı şirazem yoksul bir müzisyenin cenazesinden dönerken
İçimdeki kahır ölü gibi ağır, bağır kendi karanlığına bir haykır
Genzimdeki cehennem kadar yakar mı sanki beni ateşler
Soluğum soğuk bir sokak gibi soluk, göğsümde kahreden boşluk
Her gün, her gün istedim kendimden uzakta sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimde boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık haziranda vuruldum
Her gün, her gün istedim kendimden uzakta sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimde boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık haziranda vuruldum
Çirkini tasvir ister ustalık
Emin ol bak suratım baş yapıt
Burnum yüzümün Ortadoğusu
Gözlerimin çukuru kan dolu
Salı günleri sancılı sanrılar, öğlen sarısıyla kucaklar
Beynimde durmadan fokurdayan kapkaranlık bataklıklar
Eli kolu bağlı bir mahkum gibi bulanık günler
Reflekslerini test eder seni mest ederken eklemlerine kadar titreten bu kabuslar bazen,
Kollarında korkunç dövmeler
Mavi çarşaflı ranzalarda bitmez gibi gözüken dehşet günler
Tüm çivileri söktüm tabuttan dişlerimde gürültülerle dün
Benim ürkünç dürtülerimi hep işte böyle güz düşleri çürüttü
Baka kaldım arkasından yol kenarlarındaki mezarcılar
Dipsiz kuyuların hengamesinden arda kalanları onlar yazar
Kendinden ümidi kesmişlerin akşamları çağırıyor bazen beni
Elimde gitmek kaldı bir tek deyişim de tam bu yüzdendir
Güneşin ilk ışıklarıyla gördüler sokak köpekleri başında
Saçlarında kurumuş kan,
Haziranda vurulmak.
Her gün, her gün istedim kendimden uzakta sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimde boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık haziranda vuruldum
Her gün, her gün istedim kendimden uzakta sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimde boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık haziranda vuruldum