Arafta Bile

Arafta Bile

Beynimin alevleri seni sarar, kafamın içini soran gider apayrı bir yanar, ben epeydir böyle bir şeyler yazmanın peşindeyken sakladım gönlümden geçenleri en derinden, diyorum oğlum az biraz sabır alışacaksın, diyeli oldu bir on yıl, alıştım mı? hayır, alışacam mı? hayır, madem öyle bağır bir gün dönerken eve isterdim karışmak bulutlara, ama takır takır fatura gelir kapıma, yanımdan geçen araba khontkar ben fero jenga, bit tabi jenga dertler üst üste jenga, kayra yürüyen kadavra kahır dolu travma, freestyle king 1 ulaş gibi bazen mekan nere kardeş deyip cehennemden içeri girmek gelir içimden, gitmek gelir içimden kim sayar adımlarımı çekip giderken ben?

karanlık gecelerin sonundayım kahırdan bozkırın birinde vurdum yine kıyılara, yer yok hayatta bize kabul etmez ölüm bile, bize yer yok emin ol arafta bile

95 Source ödül töreni gibi gergin, geçen şu günlerimin çetelesi cebimdedir, bir yerde kayış bende fena koptu kesin ama lanetli ruhların anahtarı bana teslim, pes ettim ses etmedim hiphop hayatımı zehir etme noktasına gelmişti ki basıp gittim, diss değil sizinkisi Amerikan güreşi, danışıklı dövüşlerin yükselir kaşesi, bu kadar kazmaya bu kadar kazınmaya, bu kadar pr'a ve türlü türlü taklaya rağmen gezersin ortalıkta aynı Kompela, dünya'ya kafa tutar hiphop sana meze olmaz, gereksiz eril dilin gereksiz söylemleri, her zaman yazarım ben vicdanımın sesini, sanırım farkında bile değilsin belki ama yazdığın her bir satır fazlasıyla çelişkili

Karanlık gecelerin sonundayım kahırdan bozkırın birinde vurdum yine kıyılara, yer yok hayatta bize kabul etmez ölüm bile, bize yer yok emin ol arafta bile