Ο δρόμος που με πάει μακριά σου

Ο δρόμοσ που με πάει μακριά σου πονά
Ατέλειωτο ταξίδι είναι στο πουθενά
Τα χέρια κουρασμένα στο τιμόνι κρατώ
Το ξέρεισ πόσο θα θελα να ήσουν εδώ

Ο χρόνοσ μακριά σου δεν κυλάει δεν περνά
Ανοίγω το παράθυρο να βγει η μοναξιά
Στο βάθοσ του ορίζοντα ένασ ήλιοσ χλωμόσ
Χλωμή και η αγάπη σου δεν έχει πια φωσ

Όπου κι αν πάω σ’ εσένα γυρνώ
Γράφω τροχιά στο κενό
Πρέπει να φύγω δε γίνεται αλλιώσ
Γκρίζοσ βαρύσ o ουρανόσ

Ο κόσμοσ μακριά σου νιώθω δε με χωρά
Θυμάμαι πωσ με κοίταζεσ την πρώτη φορά
Και τώρα αδιέξοδο κι οι δρόμοι κλειστοί
Ανοίγω το ραδιόφωνο να σπάσει η σιωπή

Όπου κι αν πάω σ’ εσένα γυρνώ
Γράφω τροχιά στο κενό
Πρέπει να φύγω δε γίνεται αλλιώσ
Γκρίζοσ βαρύσ o ουρανόσ