Χρυσόψαρο

Σε έναν κόσμο πεζό τραίνο δίχωσ σταθμό
Είμαι ένασ κι εγώ επιβάτησ
Κάνω στάση εδώ δεν αντέχω να ζω
Μέρα νύχτα σα να είμαι υπνοβάτησ

Με τα μάτια ανοιχτά και τα φώτα σβηστά
Και τισ ίδιεσ μα ίδιεσ κινήσεισ
Σαν χρυσόψαρο ζω σ’ έναν ύπνο βαθύ
Δίχωσ μνήμη χωρίσ αναμνήσεισ

Δίχωσ όνειρα δεν μπορώ να ζήσω
Όποιοσ τα 'κλεψε να τα φέρει πίσω
Δίχωσ όνειρα δεν υπάρχει ελπίδα
Παρ 'το απόφαση κι απ’ το τραίνο πήδα

Έχω πέσει καιρό σ’ ένα γκρίζο κενό
Σ’ ένα τέλμα πικρήσ αυταπάτησ
Κι όλο ελπίζω να βγω δεν αντέχω να ζω
Μέρα νύχτα σα να είμαι υπνοβάτησ

Κι αν συμβεί ξαφνικά και ξυπνήσεισ
Τί να πεισ και πώσ να εξηγήσεισ
Το σκοτάδι πυκνό και το φωσ λιγοστό
Μονοπάτι χωρίσ αναμνήσεισ

Δίχωσ όνειρα δεν μπορώ να ζήσω
Όποιοσ τα 'κλεψε να τα φέρει πίσω
Δίχωσ όνειρα δεν υπάρχει ελπίδα
Παρ 'το απόφαση κι απ’ το τραίνο πήδα