Προποντίδα

Μια αγάπη μια ανατολή
Μια λιχουδιά σαν το φιλί
Και του θεού το βλέμμα
Σε μια κυρά κι αγιά σοφιά
Στέλνει για φωσ και συντροφιά
Μισό φεγγάρι αίμα

Μια αγάπη μια ανατολή
Σαν πλουμιστό παλιό χαλί
Και σαν ελπίδα ψέμα
Ρωτάει εδώ ρωτάει εκεί
Μην είν' το δίκιο φυλακή
Για να ‘χει ο πόνοσ θέμα

Πωσ καίγεται το όνειρο σε
Μια καρδιά πατρίδα
Και ψάχνεισ για ζωή μέσα στισ στάχτεσ
Πωσ κλαίνε το φεγγάρι πάνω από την
Προποντίδα
Που οι θάλασσεσ δε φέρνουν πια
Αργοναύτεσ

Μια αγάπη μια ανατολή
Τησ ερημιάσ νεκρό πουλί
Και τησ σιωπήσ χρυσάφι
Τόσοσ καημόσ που να κρυφτεί
Γράφει μια λύπη στο χαρτί
Μένει η χαρά στο ράφι