Ετσι κι αλλιώς συνήθισα

Τι θα πει πωσ δε φταισ
Και έτσι εύκολα φεύγεισ
Τι ζητάσ στο χορό
Αφού δεν έχεισ
Την ψυχή να χορεύεισ
Μα έχω μια περηφάνια
Που κρατάει ακόμη
Και που δε θα μ' αφήσει
Να σ' αλλάξω να σ' αλλάξω
Τη γνώμη

Έτσι κι αλλιώσ συνήθισα
Στην κάμαρη την άδεια
Γι' αυτό και δε φοβάμαι πια
Τησ μοναξιάσ την βάρδια
Δεν θέλω να με λυπηθείσ
Δεν μου ταιριάζει
Ένασ ακόμα χωρισμόσ
Μα τώρα ποιοσ τον λογαριάζει

Τι θα πει πωσ δε φταισ
Και αφήνεισ τη μάχη
Πωσ περνούν δεν ρωτάσ
Όσοι μένουνε στο τέλοσ
Μονάχοι
Μα που ξέρεισ εσύ από
Έρημεσ νύκτεσ
Που κρατάν μια ζωή
Και τρυπούν την ψυχή σαν σαϊτεσ

Έτσι κι αλλιώσ συνήθισα
Στην κάμαρη την άδεια
Γι' αυτό και δε φοβάμαι πια
Τησ μοναξιάσ την βάρδια
Δεν θέλω να με λυπηθείσ
Δεν μου ταιριάζει
Ένασ ακόμα χωρισμόσ
Μα τώρα ποιοσ τον λογαριάζει