Poczumczum

Widzę wstyd w oknach ludzkich domów
Widzę strach pozamykanych drzwi
Niby nic i niby nikomu
Nie zazdroszczę nie
Ten żal może za spełnieniem
Gdy ruch grzechem jest
Niby nic i niby nikomu
Nie zazdroszczę nie

Czy to jest możliwe
Czy to jest możliwe

Ta złość połamanych mebli
I ból mokrych świec
Niby nic i niby nikomu
Nie zazdroszczę nie
Ten sen który był marzeniem
Niebytem może być
Niby nic i niby nikomu
Nie zazdroszczę nie

Czy to jest możliwe
Czy to jest możliwe

Wyrzucam z siebie krzyk
Niepewność legnie
Wyrzucam z siebie ból
Mogę być zwątpieniem

Widzę stół pełen ludzkich pragnień
Widzę kosz nadgryzionych żądz
Niby nic i niby nikomu
Nie zazdroszczę nie
Ten krzyk - może to sumienie
A czas zadepcze nas
Niby nic i niby nikomu
Nie zazdroszczę nie

Czy to jest możliwe
Czy to jest możliwe