พบแล้วจาก..ไม่อยากพบ

พบแล้วพาใจเหงา
พบแล้วเป็นของเศร้า
พบแล้วเป็นของเขา จักไปเว้าคนอื่น
พบแล้วนอนสะอื้น
แนวนั้นบ่อยากเห็น

พบแล้วบ่อยากเว้นมันเป็นทุกข์เวทนา
กินน้ำตาทนทุกข์
กลิ้งใส่หมอนได้นอนกลุ้ม

พบแล้วจากไม่อยากจะพบเสียเลย
เธอเอ๋ยอย่าได้พบกันยังดี
พบแบบเศร้าแบบความที่เหงาทวี
ไม่คิดจะมีอยู่อย่างนี้พอใจ

อยากพบพบเพื่อให้นอนฝัน
หลอกให้ไหวหวั่นแล้วหนีไปไกล
พอฉันเหงาฉันเศร้าตายใจ
เธอก็จากไปไม่ย้อนคืนมา

หนีไปหน้าไปหาเชยชม
โอยหนีไปหน้าไปหาเชยชม
ไปพ้อพบคนใหม่
แนมผู้ตอมดอกไม้
ไปเรื่อยเปลี่ยนสวน

ล้วนแล้วเป็นแนวไม่อยากคบหา
เพราะน้องนี้หนา
รักใครรักให้จีรัง
อยากรักเป็นฝาเป็นฝั่ง
จีรังชั่วนิจนิรันดร์

พบกันพบกันแล้วลา
รักมากลายเป็นความฝัน
ใจดวงนี้เหมือนถูกขยี้มีมีดกรีดมัน
แบบนี้นั้น
อย่าพบกันให้ความหมองใจ

ยามไกลก็พาหัวใจวุ่น
ยามไกลพาหัวใจวุ่น
เคยทูนเจ้าเอยกระหม่อม
เธอจ๋าคั่นยังบ่พร้อม
อย่ามาเว้าให้เศร้าหมอง

เว้าให้คองลองให้จักยาม
ฮักแต่ยามพ่อกันจังเว้า
มันพาใจเหงา
วิมานพาม้าง