Γυναίκα τριαντάφυλλο

Ροδοπέταλα ριγμένα στα χαλιά
Κι αλλά τόσα πεταμένα μεσ τη λάσπη
Έτσι έμοιαζε η δίκη μου η καρδία
Κόκκινη φωτιά και μαύρη στάχτη

Κι εσύ που ξέρεισ πια μην κόψεισ το τριαντάφυλλο
Μα εσύ που δεν το ξέρεισ άγγιξε τα’ αγκάθι
Το ίδιο έκανα κι εγώ μέσα στην άβυσσο
Έκαιγα πάθη και μύριζα παράδεισο

Μη μ’ ακουμπάσ ματώνω
Φυλάω τ’ αγκάθια μου για μένα
Μη το ξεχάσεισ μόνο
Λουλούδι εγώ πωσ έγινα για σένα

Ροδοπέταλα σαν άστρα στα μαλλιά
Κι αλλά τόσα σαν βαρκούλεσ μεσ στο κλάμα
Έτσι έγραψαν τα δικά μου τα παλιά
Ένα πάρα κάτι πριν το θαύμα

Κι εσύ που ξέρεισ πια μην κόψεισ το τριαντάφυλλο
Μα εσύ που δεν το ξέρεισ ανοιξ’ το παράθυρο
Ένα αεράκι τ’ άρωμα μου θα σου φέρει
Θα ‘μια ένα ρόδο που ψάχνει για ένα χέρι

Μη μ’ ακουμπάσ ματώνω
Φυλάω τ’ αγκάθια μου για μένα
Μη το ξεχάσεισ μόνο
Λουλούδι εγώ πωσ έγινα για σένα