Τ’ αστέρια του κονιάκ

Σαν σε σκέφτομαι τα βράδια
Όλα γίνονται μια ζάλη
Στα δικά σου χτυποκάρδια
Πάντα αδειάζει το μπουκάλι

Σου τ’ ορκίζομαι στο φωσ μου
Και στ’ αστέρια του κονιάκ
Έχεισ γίνει στη ζωή μου
Ένα ατέλειωτο αμάν

Πίνω για να σε ξεχάσω
Όμωσ πιο πολύ θυμάμαι
Κι ένασ μαύροσ εφιάλτησ
Γίνεσαι όταν κοιμάμαι

Σου τ’ ορκίζομαι στο φωσ μου
Και στ’ αστέρια του κονιάκ
Έχεισ γίνει στη ζωή μου
Ένα ατέλειωτο αμάν