Sauruman

Jeden krok
Dzieli go od swoich upragnionych żniw
Swym wielkim okiem jest cudów prorokiem i dziw

Nie ma powieki więc nie śpi i daleki zasięg ma wzrok gdy swym
Wielkim okiem już wezwie armię dusz

Skupi wzrok
I rozniesie w proch i pył oporu mur
Orki zniewoli i uwolni troli z gór

Wierni ślepacze aż serce kołacze mu z radości już pości

Żniwiarze na bór
Czas napełnić wór
Żniwiarze na bór
Czas nasycić dwór

Wytnie w pień
Stary bór by ziarna oddzielić od plew
Ma za nic wrogów i nie boi się bogów drzew

Nie lęka się gniewu natury odzewu
Gdy ruszą już wierni mu

Żniwiarze na bór
Czas napełnić wór
Żniwiarze na bór
Czas nasycić dwór

Może bory lasy pasją zabijane zdążą wezwać drzewce z gór
Zejdą dobrzy ludzie elfy i krasnale do czarnoksiężnika z chmur
Może większe oko które wszystkich widzi nie dostrzeże w tylu z was
Zachłanności żądzy perfidnej obłudy gdy pierścienia przyjdzie czas

Żniwiarzy na bór
Czas napełnić wór
Żniwiarzy na bór
Czas nasycić dwór