Middagoverpeinzing

Dit is een mooie middag om te sterven
In 't krakend bed nauwlettend opgebaard
Uit reutelborst heel zacht en fijn besnaard
Wat converserend met bedroefde erven

Terwijl ik prevel over polis en pensioen
Weet heel de troep het wordt zijn tijd
Hier past geen scheldwoord of verwijt
Zijn hart loopt af hij kan er niets aan doen

Want dit is van 't sterven juist zo zoet
Bij leven gaat geen enk'le schuld teloor
En wordt men steeds geschaduwd door
Zijn daden heel die gore stoet

Doch nu nog hier maar bijna afgelegd
Wordt alles door verhevenheid omgloord
Men wacht welwillend op mijn laatste woord
Wat 't ook zij ik heb het mooi gezegd