ข้างเดียว

ใกล้กันบ้าง ห่างกันบ้าง
แต่ถ้าเราได้เจอกันทุกทุกวันอย่างคนสำคัญได้ก็ดี
เธอเคยพูด ไม่มีใคร
เข้ามาเติมช่องว่างในหัวใจเธอได้สักที

เป็นฉันเองที่คิดเริ่มไม่สนิทใจเสียงั้น
เป็นฉันเองที่วุ่นวายใจเมื่อไม่เจอหน้ากัน
เป็นฉันเองที่พร้อมให้ความอ่อนแอบังคับฉัน
ยอมแพ้ให้ความใกล้ชิดกัน

ใกล้แค่ไหนก็แค่นั้น
ไม่มีวันที่เธอจะรู้สึกเหมือนฉันที่คิดไปไกล
เริ่มตอนไหนจบตอนนั้น
เกลียดตัวเองที่ใจฉันเริ่มก่อนเป็นของเธอแค่ข้างเดียว โอ้

ปา ดับ ปับ ปับ
ปา ดับ ปับ ปับ
ปา ดับ ปับ ปับ
ฮ้า ฮา

อาจจะใช่ อาจจะไม่
อยากให้ใจของเธอคิดคล้ายคล้ายกัน
ยิ่งคิดเหมือนกันได้ยิ่งดี
อาจจะโง่ (I don't know)
อาจจะบ้า (I think so)
อาจจะดูไม่ดีที่ฉันเพ้อมันอยู่อย่างนี้ (เพ้อมันอยู่อย่างนี้)

เป็นฉันเองที่คิดเริ่มไม่สนิทใจเสียงั้น
เป็นฉันเองที่วุ่นวายใจเมื่อไม่เจอหน้ากัน
เป็นฉันเองที่พร้อมให้ความอ่อนแอบังคับฉัน
ยอมแพ้ให้ความใกล้ชิดกัน

ใกล้แค่ไหนก็แค่นั้น
ไม่มีวันที่เธอจะรู้สึกเหมือนฉันที่คิดไปไกล
เริ่มตอนไหนจบตอนนั้น
เกลียดตัวเองที่ใจฉันเริ่มก่อนเป็นของเธอแค่ข้างเดียว

เป็นของเธอแค่ข้างเดียว
ใกล้แค่ไหนก็คงทำได้แค่มอง
ไม่มีทางไม่มีวันได้ครอบครอง

ใกล้แค่ไหน ก็แค่นั้น (ใกล้แค่ไหน ก็แค่นั้น)
ไม่มีวันที่เธอจะรู้สึกเหมือนฉันที่คิดไปไกล (โอ้)
เริ่มตอนไหน (เริ่มตอนไหน)
จบตอนนั้น (จบตอนนั้น)
เกลียดตัวเองที่ใจฉันเริ่มก่อน
เป็นของเธอแค่ข้างเดียวแค่ข้างเดียว

ปา ดับ ปับ ปับ (อู้ว เว้)
ปา ดับ ปับ ปับ (อู้ว เว่ เอ้ว)
ปา ดับ ปับ ปับ
ฮ้า ฮา