Τα σύνορα

Τώρα κατάματα
Κοιτάζω τη βαθιά θλιμμένη θάλασσα
Νυχτώνει γύρω εδώ κι εκεί χαράματα
Στον άγνωστο τον κόσμο που ξυπνάσ
Πώσ να κοιμήθηκεσ
Κι αν έχει παγωνιά γερά θα ντύθηκεσ
Αχ να ‘μουνα η μέρα που γεννήθηκεσ
Να σου ‘δινα την πρώτη σου αγκαλιά

Την πιο μεγάλη θάλασσα
Τα πιο μεγάλα κύματα
Βουνά γκρεμούσ και φράγματα
Τα έβαλα ανάμεσα σε σένα
Σε σένα και σε μένα
Τα έχτισα
Τα ύψωσα τα σύνορα
Πώσ στέκουν τώρα έτσι τσακισμένα
Πώσ στέκουν τσακισμένα
Μεσ στο μυαλό πώσ πέφτουνε τα σύνορα
Και όλα πάλι δείχνουνε εσένα

Λοιπόν κατάσαρκα
Τη φόρεσα εγώ την γκρίζα θάλασσα
Με μια βουτιά ό,τι ήμουνα αντάλλαξα
Τη σιγουριά με το άγριο του καιρού
Πώσ θεσ τα σώματα
Να ζουν σαν να μην έχουνε ονόματα
Να πάψουν να κρατάνε αποτυπώματα
Να πάψουν να θυμούνται τι αγαπούν

Την πιο μεγάλη θάλασσα
Τα πιο μεγάλα κύματα
Βουνά γκρεμούσ και φράγματα
Τα έβαλα ανάμεσα σε σένα
Σε σένα και σε μένα
Τα έχτισα
Τα ύψωσα τα σύνορα
Πώσ στέκουν τώρα έτσι τσακισμένα
Πώσ στέκουν τσακισμένα
Μεσ στο μυαλό πώσ πέφτουνε τα σύνορα
Και όλα πάλι δείχνουνε εσένα