Μαλαματένια Λόγια

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
Τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθέσ
Τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
Σου μάθαινε το αύριο και το χθεσ
Μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
Με του καιρού δεμένοσ τισ κλωστέσ

Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην τροία
Που στράγγιξεσ χαμένα μια γενιά
Καλύτερα να σ' έλεγαν μαρία
Και να 'σουν ράφτρα μεσ στην κοκκινιά
Κι όχι να ζεισ μ' αυτή τη κομπανία
Και να μην ξέρεισ τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
Απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
Στο μεσοστράτη τέσσερισ ανέμοι
Τουσ πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
Και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
Και το μαράζι δίχωσ αφορμή

Και σαν τουσ άλλουσ χάθηκαν και κείνοι
Τουσ βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
Κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
Ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
Γυναίκεσ στη γωνιά μ' ασετιλίνη
Παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
Θα ξεφορτώνουν στην καισαριανή
Πωσ έγινε με τούτο τον αιώνα
Και γύρισε καπάκι η ζωή
Πωσ το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
Να μην ακούσεισ έναν ποιητή

Του κόσμου ποιοσ το λύνει το κουβάρι
Ποιοσ είναι καπετάνιοσ στα βουνά
Ποιοσ δίνει την αγάπη και τη χάρη
Και στισ μυρτιέσ του άδη σεργιανά
Μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
Ποιοσ βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στουσ κανόνεσ
Και ξημερώνοντασ μέρα κακή
Τοξότεσ φάλαγγεσ και λεγεώνεσ
Με πήραν και με βάλαν στο κλουβί
Και στα υπόγεια ζάρια τουσ αιώνεσ
Παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
Κι όπωσ δεν ήμουν μάγκασ και νταήσ
Περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
Αφού στον άδη μέσα θα με βρεισ
Να με δικάσεισ πάλι με μαρτύρια
Και σαν κακούργο να με τιμωρείσ