Για μιας μέρας το στοίχημα

Οι πρίγκιπεσ οι επαίτεσ στον απρίλη τουσ
Σαν πρωινοί κιθαριστέσ των δρόμων

Και να στισ στροφέσ τουσ φωνέσ
Τα κορίτσια ταιριάζουν

Δεν είναι τίποτα χίμαιρα
Μα είναι στιγμέσ

Την πόρτα ψάχνω από δω να βγω
Και τι να 'ναι αυτό που με σκιάζει

Και χάνω από μπροσ μου το όραμα
Μα σαν μου γνέφεισ να που 'μαι πάλι εδώ

Γουλιέσ του πιο λαγαρού τραγουδιού

Πίνω μέχρι τρυγόσ
Και ξέρω τον τόπο αυτό γιατί εδώ φυλάω

Μέσα σε ζούγκλεσ σε ναούσ
Μεσ στισ ερήμουσ σε τελετέσ βραχμάνων

Και μέσα σε ατμόπλοια για τη νίκη
Για μιασ μέρασ το στοίχημα

Μέχρι να γίνει εαυτόσ και κόσμοσ ένα
Ξανά με κείνη την ατίθαση

Την αίσθηση στησ γέννασ