Στο σχοινί το τεντωμένο

Πεσ μου πώσ θα καταλάβεισ
Όλ’ αυτά που μου συμβαίνουν
Μια ζωή θα συλλαβίζεισ
Τα γιατί που σε βαραίνουν
Πεσ μου πώσ θα καταλάβω
Αν χωρίζουνε δυο δρόμοι
Δε σκοτώνεισ μια αγάπη μ’ ένα γεια
Και μια συγγνώμη

Πώσ μπορώ να συνεχίσω
Ν’ αγαπώ και να επιμένω
Διάλεξα να περπατήσω
Στο σχοινί το τεντωμένο
Και δεν έχω πια αλήθεια
Μόνο ελπίδα και συνήθεια
Κι ένα βλέμμα κι ένα βλέμμα λυπημένο
Και δεν έχω πια αλήθεια
Μόνο ελπίδα και συνήθεια
Κι ένα βλέμμα κι ένα βλέμμα λυπημένο

Πεσ μου πώσ θ’ ακολουθήσεισ
Τη ζωή μου που αλλάζει
Είναι κρίμα να εξαρτάσαι
Απ’ αυτό που σε τρομάζει
Δεν μπορώ να το πιστέψω
Πωσ θ’ αφήσω να μου φύγεισ
Μα είναι μάταιο απ’ τη μοίρα
Να γυρεύεισ να ξεφύγεισ

Πώσ μπορώ να συνεχίσω
Ν’ αγαπώ και να επιμένω
Διάλεξα να περπατήσω
Στο σχοινί το τεντωμένο
Και δεν έχω πια αλήθεια
Μόνο ελπίδα και συνήθεια
Κι ένα βλέμμα κι ένα βλέμμα λυπημένο
Και δεν έχω πια αλήθεια
Μόνο ελπίδα και συνήθεια
Κι ένα βλέμμα κι ένα βλέμμα λυπημένο