Ye roozi mirese

یه روزی میرسه همه دردای امروز خاطراتن
نمیدونم بدترش سرم اومده یا که دردام خاک زیره جای پامن
حرفام دیگه منفی نیستن مثبت ترین آدمم هرچی ریسکم تو زندگیم بکنم ریسکی نیستن اصلا نه
برده صد درصد اسپاتیفای صدر جدول ولی رپفا نه چارتای مطرح تر یکه دنیام لیبلا از دم صف
منو میبینن و میزنن به در یا تخته
تا که جور بشه در با تخته
چون زندگی ریسکیه سر تا تهش رو دریایی انگار با چند تا تخته
چوب لایه هیچ چرخی نیست رفاقتا اسمیه نیشخندی نیست
که نیش بزنه ماری با خنده تو رو نا پشت هیچ دون و هیچ مردی نیست
هیچ مرگی نیست که همراه با عقده و حسرت باشه آره هیچ مردی نیست
که سگ دو میزنه ولی شب شرمنده بچش باشه دیگه هیچ شرمی نیست
وووو تند و یه تک رفتم آخه به دردا فکر کردم
دیدم انقد زیاده که یک کلم بگم باز کم میارم بیتم تهش
این عقده ها شده توی ذهنم حک درس میگیرم عبرت نه
شاگرده تنبل بی خیالی ولی استاده خبره فکر کردن
نبینم بغض تو چشایه مامان طبقه پایین و بند زنان
نبینم لرز تو صدایه بابام بیداری از بعد تا قبل اذان
نبینم دو تا میله جلو چشمم نبینم دوری داداش و عشقم
نگم شاید نبینمش هیچوقت ببینم گریش
دیگه نباشه هیچوقت از رو بغض
همشون از رو شوق
مثله روزی که میبینه تو خونمون منو دخترمونو لش رو مبل
یه خونه دوبلکس تهران ویو برج میلاد ای جان
چپ پارکینگه یه لامبو زرد راست گوجه ای پیکان
حال ایران خوب باشه نور به جای دود باشه
جیبا پره پول باشه جای شرم تو جا نونی نون باشه
رو لبامون حک شه خنده ای که از بین نره تو هیچ لحظه ای
همه خدایی کنن نه بندگی بچه هامون بکنن بچگی
اینا مهم نیست که عقدست آرزویه کوچیک یا گنده است
من هدفامم نوکه قلست واسش رد میشم از بن بست
روزی میرسه میبینی نوکه قلم و زخمامه کوله پشتم
یه روزی میرسه روزی که عقده هام و کشتم