Πατρίδα

Στησ θάλασσασ τη μοναξιά σ' απόμερο λημέρι
Πατρίδα έχω από φωτιά και σίδερο φτιαγμένη
Μνήμεσ θολέσ σε συναντούν και σου κρατούν το χέρι
Κάνουνε πωσ σε αγαπούν μα στήνουνε καρτέρι

Κι όσοι θαρρούν πωσ σε πονούν πατρίδα αγαπημένη
Το βράχο όσο κι αν χτυπούν για πάντα βράχοσ μένει
Κι αν το αμπέλι μαραθεί κι αν η ελιά λυγίσει
Μόνη θα ξαναγεννηθεί στον κόσμο να ανθίσει

Γυμνοί μαζί μεσ στη βροχή στην μπόρα και στ' αγιάζι
Μέσα στο καταχείμωνο ζεστό το χιόνι μοιάζει

Κι όσοι θαρρούν πωσ σε πονούν πατρίδα αγαπημένη
Το βράχο όσο κι αν χτυπούν για πάντα βράχοσ μένει
Το βράχο κάνε μη χτυπούν στάσου ανδρειωμένη