Η θλίψη η δική μου

Σε στρώνω σε φιλεύω σε φιλοξενώ
Μα μια χάρη αν σου ζητήσω λεσ θα το σκεφτώ
Τα ζητάσ όλα για σένα μα σε συγχωρώ
Μόνο να καθίσεισ λίγο κι ύστερα να πασ για το καλό

Αν πασ για αλλού και εγώ για αλλού
Το λάθοσ θα 'ναι του γιαλού
Η θλίψη η δική μου δέντρο είναι τησ ερήμου
Σύννεφο του νείλου που μ' αφήνει μόνο κι ορφανό

Τριγυρίζεισ το μυαλό μου το παρηγορείσ
Ίσα να μπουκάρεισ μέσα μα ξεχνάσ να βγεισ
Κι αρχινώ τα κύριε ελήσον τα μάνι πατμι χουμ
Για να ψάξω τη φωλιά σου
Στου μυαλού μου τ' αλαλούμ