Δεκαπενταύγουστος

Στην εξοχή εκεί έχω αφήσει την ψυχή
Στη πόλη αυτή ούτε ελπίδα ούτε φιλί
Μεσ στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ
Σε μια στροφή στην άσφαλτο άδειο κορμί

Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ καρδιά μου
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ παναγιά μου
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχωσ γυρισμό

Μια φυλακή και πωσ να βγω μεσ από 'κει
Ποια να 'ναι η αρχή έρωτασ λάθοσ ή αφορμή
Πριν να χαθώ μεσ απ' το τίποτα που ζω
Θα γεννηθώ σε άλλο κόσμο να βρεθώ

Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ καρδιά μου
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ παναγιά μου
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχωσ γυρισμό