Το ζεϊμπέκικο του χωρισμού

Μπορεί αλήτη να με λεσ και να 'χεισ δίκιο
Όμωσ με πνίγει το φιλότιμο τ’ αντρίκιο
Που δε λογάριασεσ ποτέ τα όσα έχω κάνει
Κράτησεσ μόνο όσα σ’ έχουν πικράνει

Ξεχνάσ χαρέσ ξεχνάσ γιορτέσ
Ξεχνάσ αγάπησ δώρα
Νύχτεσ που άναβαν φωτιέσ
Και δεν υπάρχουν τώρα

Μπορεί παλιόπαιδο να είμαι και το ξέρω
Όμωσ για χάρη σου αξίζει να υποφέρω
Και αν τρελάθηκα εγώ τρελάθηκα για σένα
Ποτέ δεν έδωσα καρδιά σε χείλη ξένα

Ξεχνάσ χαρέσ ξεχνάσ γιορτέσ
Ξεχνάσ αγάπησ δώρα
Νύχτεσ που άναβαν φωτιέσ
Και δεν υπάρχουν τώρα