Ο τραγουδιστής

Πάλι ξημέρωμα και βάζω τα γυαλιά
Ανθρώπουσ βλέπω να πηγαίνουν στη δουλειά
Θυμάμαι εμένα στα πρόσωπα αυτά
Τότε που είπα στ' αφεντικό μου άντε γεια

Τησ νύχτασ έγινα κι εγώ ένα παιδί
Με δυο πουκάμισα υπόγειο μαγαζί
Θυμάμαι άκουσα μια γνώριμη φωνή
Τι θεσ παιδί μου εσύ μ' αυτούσ
Και έπεσε η γραμμή

Μ' ένα μικρόφωνο και γέλιο πλαστικό
Με μια βαλίτσα απ' την ξάνθη στο εικοστό
Κάθε χιλιόμετρο και κόμποσ στο λαιμό
Παραγγελιά για να τουσ πω το απορώ

Λίγα γαρύφαλλα τραπέζια αδειανά
Νωρίσ τελειώσαμε πεσμένη η δουλειά
Και εγώ εκεί να περιμένω νευρικά
Ψαλίδι έπεσε και ψάχνω δανεικά

Κάποιοι μου έλεγαν εσύ θα πασ μπροστά
Λόγια γεμάτα υποσχέσεισ και μετά
Τα ίδια πρόσωπα τα ίδια μαγαζιά
Στοίβεσ τα πιάτα να κόβουν τα γυαλιά

Χειροκροτήματα και όνειρα μισά
Σαν τισ αγάπεσ που κρατήσαν μια βραδιά
Τα χρόνια πέρασαν και έμεινα ξανά
Σε μια μαρκίζα με ονόματα μισά

Πάλι ξημέρωσε τελειώνει η βραδιά
Τα μάτια καίνε απ' τον καπνό και τα ποτά
Σε λίγο πάλι θα βάλω τα γυαλιά
Καλημέρα σασ να 'στε καλά