Σαν της θάλασσας τ’ αγέρι

Σαν τησ θάλασσασ τ' αγέρι τρέχεισ τρέχεισ
Και ανοίγω τα φτερά μου σαν πουλί
Κάνω έτσι να σε πιάσω μα μου φεύγεισ
Και ξωπίσω σου όλο τρέχω σαν παιδί
Έχω γίνει μια σταλιά έχω μικρύνει
Φεγγαράκι που το πλάνεψε η αυγή
Θέλω να 'ρθω μα ο φόβοσ δε μ' αφήνει
Και κουρνιάζω μεσ στη μαύρη προσμονή

Στα ψηλά ψηλά ανεβαίνω
Δε σε φτάνω και πεθαίνω
Αχ αγάπη μου αγάπη μου μικρή
Από τα ψηλά θα πέσω
Πόσο ακόμα να πονέσω
Δε με θέλει πια δε με χωράει κι η γη

Μη γελάσ με τησ σιωπήσ μου πια το δάκρυ
Μη με παίζεισ πιο πολύ κι απ' τα παιδιά
Αχ μικρή μου αγάπη δεν υπάρχει άκρη
Να κρυφτείσ μέσα στη μαύρη λησμονιά
Σαν τησ θάλασσασ τ' αγέρι τρέχεισ τρέχεισ
Και με τι φτερά να τρέξω να σε βρω
Τέτοια αγάπη δεν μπορείσ δεν την αντέχεισ
Κι ασ με βλέπεισ να 'μαι δίπλα στον γκρεμό

Στα ψηλά ψηλά ανεβαίνω
Δε σε φτάνω και πεθαίνω
Αχ αγάπη μου αγάπη μου μικρή
Από τα ψηλά θα πέσω
Πόσο ακόμα να πονέσω
Δε με θέλει πια δε με χωράει κι η γη