Η μοναξιά μεσ’ απ’ τα μάτια μου

Εικόνα τρέλασ κι εγκατάλειψησ μπροστά μου
Σ' αυτό το σπίτι που έγινεσ εσύ δικιά μου
Καημόσ και πόνοσ γίνανε δυο συνωμότεσ
Κι εσύ μια νύχτα έφυγεσ σαν τουσ προδότεσ

Και τρέχει η μοναξιά μέσ' απ' τα μάτια μου
Και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου

Ήμουν ασύγκριτοσ και τώρα με συγκρίνεισ
Και με τα μαύρα χρώματα εσύ με ντύνεισ
Τα λερωμένα λόγια σου σπαθιά που σκίζουν
Βρήκαν μεγάλα όνειρα και τα γκρεμίζουν

Και τρέχει η μοναξιά μέσ' απ' τα μάτια μου
Και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου