Nie dzwoń już więcej

W telewizji szklanej kłamstwa szeptają znów
Autobus o świcie wiezie kilka smutnych życiem dusz
Dzień za dniem dusi mnie jak wyzwolić chciałbym się
Zaczarowany życiem nasza słodka depresja
Pełno małych kłamstw i fanaberia i fanaberia
Jak inaczej wolnym być w świecie w którym wszystko wolno
Widzisz za dużo jak w scenariuszu filmu porno

Nie dzwoń już więcej zajęty jestem umieraniem
Nie patrz już więcej to nie sprawi że przestanę
Nie dzwoń już więcej zajęty jestem umieraniem
Nie patrz już więcej to nie sprawi że przestanę

Karmimy się tylko zardzewiałą nadzieją
A marzenia blakną bezczelnie płowieją
Ty ranisz życiem mieliśmy być obiecałaś przecież mi
Scenariusz będzie tylko jeden urwie się film
Nie płacz nie szlochaj ciszej nad tą trumną ciszej proszę Cię
Przecież ktoś obiecał że i tak wszyscy umrą

Nie dzwoń już więcej zajęty jestem umieraniem
Nie patrz już więcej to nie sprawi że przestanę
Nie dzwoń już więcej zajęty jestem umieraniem
Nie patrz już więcej to nie sprawi że przestanę