Το τραγούδι του αλήτη [1947]

Να 'το πάλι απόψε το φεγγάρι
Τη γειτονιά φωτίζει με μια περίσσεια χάρη
Καθιστέσ μπροστά στα σπίτια λεν' τησ νιότησ παραμύθια
Ασπρόμαλλεσ γριούλεσ μεσ στη φτωχογειτονιά
Κι όταν 'κείνο σβήσει τραγούδια ακούσ σε κάποια γωνιά

Άκου άκου
Το τραγούδι του αλήτη φτωχική μου γειτονιά
Που έρμοσ μόνοσ
Τραγουδάει μεθυσμένοσ σε μια απόμερη γωνιά
Πάντα μόνοσ
Κι αν καμιά φορά απ' τα μάτια ένα δάκρυ αργοκυλά
Το ξεχνάει και γελά κάτι μέσα του μιλά
Όλα θα 'ρθουνε καλά

Πούθεν ήρθε κανένασ μασ δεν ξέρει
Ποιο παγωμένο αγέρι σ' εμάσ τον έχει φέρει
Πάντοτε χαμογελάει δεν τον νοιάζει κι αν πεινάει
Παίζει με τα παιδάκια μεσ στη φτωχογειτονιά
Και με τραγουδάκια πάντα μεθάει μεσ στα ταβερνιά

Άκου άκου
Το τραγούδι του αλήτη φτωχική μου γειτονιά
Που έρμοσ μόνοσ
Τραγουδάει μεθυσμένοσ σε μια απόμερη γωνιά
Πάντα μόνοσ
Κι αν καμιά φορά απ' τα μάτια ένα δάκρυ αργοκυλά
Το ξεχνάει και γελά κάτι μέσα του μιλά
Όλα θα 'ρθουνε καλά