Molotov
Για χρόνια θα ψάχνω το μέσο
Nα γράψω βαθιά εκ των έσω
Να αφήσω τα χνάρια στο δρόμο ξωπίσω
Να δώσω τροφή να μπορέσω
Στο βλέμμα σκοτάδι και πάλι
Δεν κράτησα τίποτα να με δεσμεύει
Φωτιά σε ένα βράδυ τα πάντα
Καράβι η ψυχή μου σαλπάρει και φεύγει
Μιλάμε τη γλώσσα του κόσμου
Ξύπνιος να μείνει ο αδερφός μου
Να βγούμε απ' το βουρκό μαζί
Μια μέρα τρελοί να ‘ναι αυτός ο σκοπός μου
Το δέσιμο με τους ανθρώπους ελέγχω
Να μην το χοντραίνω και φτάνει εκεί που δε θέλω
Το μέλλον στοιχίζουν σε πάκους
Ανάλογα με το συμφέρον
Τα λόγια πονάνε και βάζουν φωτιές
Μέσα στα μάτια με κοίταγες χθες
Πόσο σ' αλλάζει το χρήμα μου λες
Αμα θες οσο καις ο καπνός θα σε πνίγει
Στο δώμα ακόμα τα δώρα που φέρνει η ζωή μας τα κρύβει
Κρατώ το μυαλό μου αγνό για να μην τρελαθώ το κακό μας τυλίγει
Ακούσαμε πρώτοι τα νέα
Και ξέρεις δεν ήταν ωραία
Σηκώνω το βάρος στους ώμους μου μόνος μου
Μόνο και μόνο για αυτή την ιδέα
Ταξιδι στον χρόνο τον πόνο να θάψω
Να πολεμώ δεν θα πάψω
Όσα περνάνε θυμάμαι κοιμάμαι με μίσος να μην τους ξεχάσω
Δύναμη για τους δικούς μας μέχρι να λιώσουν οι πάγοι
Έδωσα φλόγα φωτιά δυνατή να κυλήσουν τα πάντα να γίνουν αγάπη
Το πεπρωμένο σε κούτα κι όσο μαζεύονταν οι αναμνήσεις
Τόσο τα φύλλα μου μες το τετράδιο μου λένε γιατί να τους έχω στην μπούκα
Κοιμούνται τη μέρα
Κοιμούνται τη νύχτα
Χαμένο το βλέμμα
Δεν βλέπουν τα δίχτυα
Όλα στον αέρα
Στη θάλασσα πνίχτα
Παλεύω να ζήσω
Να κόψω στα δυο την συνήθεια
Είπα θα πέσω στην πρώτη γραμμή
Για μένα και για όλους εμάς
Ξέρω τα πάντα πως έχουν τιμή
Μα την αξιοπρέπεια πως την μετράς
Γίνομαι τ' άγγιγμα της μονάξιάς
Ο θόρυβος της γειτονιάς
Ότι αξίζει πριν σβήσει και λείψει
Σημάδια θ' αφήσει γι' αυτό να εκτιμάς
Όλα τελειώνουνε λένε
Ολα είναι παροδικά
Μα όσο χωριζόμαστε
Τόσο πεθαίνουν οι αξίες και τα ιδανικά
Μέσα σε λίγα τετραγωνικά
Ή βαθιά στοιβαγμένοι μες σε αστικά
Μ' αλκοόλ χημείες κι αντικαταθληπτικά
Κράτα
Τίποτα δε μένει δεμένο ποτέ για πάντα
Ο δρόμος θυμάται και γράφει τα λάθη είναι φάκα
Φωτιά σε κάθε μπάνκα
Ζούμε μ' όνειρα τράκα
Έχω ψυχάρες που ονομάσα αδέρφια για να μου φυλάνε τα νώτα τα βράδια
Είναι κάθε κομμάτι Μολότοφ
Γινόμαστε οι φωνές των δρόμων
Είναι γι' αυτούς που ποτέ δεν φοβήθηκαν
Στ' άκουσμα ασπίδων και δακρυγόνων
Πάντοτε κατά των νόμων εκτός των κανόνων δεν κάνουμε πίσω
Δεν ζητάω μα πράττω παλεύω για ότι κεδίσω
Εμείς μάθαμε απ' τη νύχτα να εκτιμάμε τον ήλιο
Κι είναι σημαντικό να χεις αληθινό φίλο
Το πως θα δύσω εξάρτάται από το πως θα ανατείλω
Κοιτάμε πάντα με ζήλο κοιτάμε πάντα με ζήλο
Κοιμούνται τη μέρα
Κοιμούνται τη νύχτα
Χαμένο το βλέμμα
Δεν βλέπουν τα δίχτυα
Όλα στον αέρα
Στη θάλασσα πνίχτα
Παλεύω να ζήσω
Να κόψω στα δυο την συνήθεια