Βάλε Να Πιώ
Είμαι ο ίδιος προβληματικός τύπος
Που ήμουν κάποτε
Με λίγα ελαττώματα παραπάνω
Τώρα όταν γράφω καίει όταν τα ακούει κλαίει
Πόσο φοβάται λέει κι όμως πατάει το play
Άστο να παίξει να γεμίσουν τα δωμάτια
Άστο να παίξει, είναι λόγια από ψυχής κάνω
Μουσική με τους ντόμπρους γιατί τη ρουφιανιά
Αγάπησαν πολλοί όμως το ρουφιάνο κανείς
Αυτή φοβάται μη την πιάσω στο στόμα μου
Και αυτός κάνει τουμπέκα όποτε με δει
Αυτοί λένε για μένα, κι εγώ απαντάω
Πως είμαι απλά ένα περίεργο παιδί
Ναι τραγουδάω, πες μου ποιο
Είναι το πρόβλημα
Γι' αυτό με έφερε η μάνα μου στον κόσμο
Ναι τραγουδάω, και άμα το πιάνεις νιώσ'το
Ήρθα στον κόσμο τους ανθρώπους να ενώσω
Ταξιδεύω με στίχους στα πέλαγα σχίζω
Αλήθεια μονάχα να πω, μόνο βάλε να πιω
Είναι ο δρόμος μεγάλος κι αν θέλεις να
Κάτσεις μου κάνει θα μείνω κι εγώ
Μόνο βάλε να πιω
Κάθε μέρα ψάχνω τρόπους καταγράφω κάνω βήματα
Πλάθω με τους στίχους
Καταλήμματα όχι ποιήματα
Ζω σ'αυτά γι' αυτό δε θέλω χρήματα
Σαν το βράχο άρχω εγώ και όχι τα κύματα
Χρησιμοποιώ τα συναισθήματα σαν εργαλεία
Ώσπου να με συνεπάρουν με μανία
Παρατηρώ το πόσο εύκολα γίνομαι λεία
Μα υπάρχω σαν τον μονομάχο μάχομαι
Μ' ανδρεία σ' ό, τι γίνεται
Ξέρεις πάντα θα 'μαι 'δω
Να κρίνετε να βρίσετε
Να φτύσετε κι ύστερα να του δίνετε
(για πάντα) τράβα γαμήσου κι όσα έχω παρ'τα
Τα γκρεμίζω και τα χτίζω σαν
Το γεφύρι στην Άρτα
Και δε θέλει μια θυσία μονάχα για να το χτίσω
Θα πέσω μαζί του για να σου λείψω
Θυμήσου πόσο κόπο μου πήρε και αίμα να φτύσω
Κι ελπίζω όταν το περπατάς
Να σκέφτεσαι ότι αξίζω
Ταξιδεύω με στίχους στα πέλαγα σχίζω
Αλήθεια μονάχα να πω, μόνο βάλε να πιω
Είναι ο δρόμος μεγάλος κι αν θέλεις να
Κάτσεις μου κάνει θα μείνω κι εγώ
Μόνο βάλε να πιω