Tis Stigas Ta Nera
Πέρασαν χειμώνες και χειμώνες που έψαχνα να βρω
Μέσα σε τρικυμίες , κάπου, αυτό το μέρος που ποθώ
Το ταξίδι με κουράζει, θέλω να ξεκουραστώ
Κάπου άγκυρα να ρίξω και στη λήθη να χαθώ
Περάσανε τα χρόνια, ψάχνοντας το λιμάνι
Έχασα σώμα και μυαλό, σβήστηκα κι απ' τον χάρτη
Έτσι θλιμμένος και μόνος, στέρεψε το δάκρυ
Και για του Άδη τότε τράβηξα το μονοπάτι
Χαμένος εκεί κάπου στους πέντε ποταμούς
Είδα να ζωγραφίζει επταχρώμος τους ουρανούς
Μια φτερωτή θεά με σανδάλια χρυσά
Που μια χρυσή υδροχόη και κηρύκειο κρατά
Της ζήτησα, λοιπόν, να με πάρει μαζί
Όπου κι αν πηγαίνει, ότι κι αν ζει εκεί
Βούτηξα κι ορκίστηκα στης Στύγας τα νερά
Πως θα τη συντροφεύω παντοτινά
Μια Τετάρτη του Αυγούστου υποσχέθηκα στην Ίριδα
Σαν με πάρει ο χάρος να μ' αφήσει κοντά της
Να 'ναι πάντα η ψυχή μου μια ανάσα μακριά της
Να κατοικώ μες το κορμί της, να ανεμίζω στα μαλλιά της
Μια Τετάρτη του Αυγούστου υποσχέθηκα στην Ίριδα
Σαν με πάρει ο χάρος να με έχει κοντά της
Να 'ναι πάντα η φωνή μου ζεστασιά στην καρδιά της
Να ακολουθώ το άρωμά της, να αναγεννιέμαι στη ματιά της
Έτσι, λοιπόν, αγάπησα του Θαύμαντα την κόρη
Σαν άνεμος της χάιδευα την όμορφή της κόμη
Σαν δάκρυ της κυλούσα πάνω στο πρόσωπό της
Που θέλει να ποτίσει την καρδιά και το μυαλό της
Άνθη να φυτρώσουν, άνθη σαν του Μανδραγόρα
Η θλίψη της σε λήθαργο να πέσει πια αιώνια
Λοτούς της χαρίζω, να ξεχάσει πια τον πόνο
Σαν παιδί την νανουρίζω που ησυχάζει έτσι μόνο
Γιατί αυτό που μού 'δωσε, άνθρωπος δεν το δίνει
Το νερό που κουβαλάει, άνθρωπος δεν το πίνει
Ο τόπος που κοιτάζει χίλια δώρα μου χαρίζει
Σαν το φεγγάρι μόνη, όμως κοίτα πως φωτίζει!
Κι έτσι πια κατέχω μια απόκρυφη γνώση
Που μού 'δωσε ζωή, όμως μπορεί και να σκοτώσει
Μα αν πεθάνω και στον Άδη, πια, μ' αφήσει
Στη Στύγα για πάντα θα περιμένω να γυρίσει
Μια Τετάρτη του Αυγούστου υποσχέθηκα στην Ίριδα
Σαν με πάρει ο χάρος να μ' αφήσει κοντά της
Να 'ναι πάντα η ψυχή μου μια ανάσα μακριά της
Να κατοικώ μες το κορμί της, να ανεμίζω στα μαλλιά της
Μια Τετάρτη του Αυγούστου υποσχέθηκα στην Ίριδα
Σαν με πάρει ο χάρος να με έχει κοντά της
Να 'ναι πάντα η φωνή μου ζεστασιά στην καρδιά της
Να ακολουθώ το άρωμά της, να αναγεννιέμαι στη ματιά της
Μια Τετάρτη του Αυγούστου υποσχέθηκα στην Ίριδα
Σαν με πάρει ο χάρος να μ' αφήσει κοντά της
Να 'ναι πάντα η ψυχή μου μια ανάσα μακριά της
Να κατοικώ μες το κορμί της, να ανεμίζω στα μαλλιά της
Μια Τετάρτη του Αυγούστου υποσχέθηκα στην Ίριδα
Σαν με πάρει ο χάρος να με έχει κοντά της
Να 'ναι πάντα η φωνή μου ζεστασιά στην καρδιά της
Να ακολουθώ το άρωμά της, να αναγεννιέμαι στη ματιά της