Οι Δαναοί

Οι δαναοί από παλιά
Ήταν παιδιά ιδιότροπα
Λεσ κι έπαιρναν του έρωτα
Τα δυνατά ψυχότροπα

Είχαν τα μάτια κόκκινα
Τα πρόσωπά τουσ άσπρα
Και τισ καρδιέσ τουσ κόσκινα
Για να περνάνε τ' άστρα

Γι' αυτό λοιπόν μην απορείσ
Και μην παραξενεύεσαι
Την τρέλα που 'χει ο έρωτασ
Να μάθεισ να τη σέβεσαι

Οι δαναοί από παλιά
Ήταν παιδιά λεβέντικα
Δε βγαίναν απ' τα σπίτια τουσ
Πριν πάει η ώρα έντεκα

Τραγούδαγαν ανάπαιστουσ
Χορεύανε σπονδίουσ
Γλεντούσαν τισ αγάπεσ τουσ
Και τουσ κρυφούσ τουσ βίουσ

Γι' αυτό λοιπόν μην απορείσ
Και μην παραξενεύεσαι
Την τρέλα που 'χει ο έρωτασ
Να μάθεισ να τη σέβεσαι