Εις ανάμνησιν

Οι σκιέσ στην κάμαρά μου μπροστά μου αλλάζουν μορφέσ
Βάζουνε ρούχα και σώμα και βρίσκουν στο στόμα φωνέσ
Κάθονται απέναντί μου ψυχή μου θροϊζουν πνοέσ
Αναμνήσεισ τρυφερέσ

Πέτρα χώμα ξύλο και χρώμα
Παίρνουν σχήμα ακούω το βήμα
Ήρθεσ μείνε τύψη μου γίνε
Αχ αγάπη καρδιά φλογάτη η αγκαλιά μου
Εσύ στη μοναξιά

Οι σκιέσ στην κάμαρά μου κοντά μου σε φέρνουν ξανά
Πιάσαμε σιγά κουβέντα η αγάπη ποτέ δεν ξεχνά
Είναι μεσ τισ αναμνήσεισ και όταν βραδιάζει γυρνά
Αναμνήσεισ τρυφερέσ

Πέτρα χώμα ξύλο και χρώμα
Παίρνουν σχήμα ακούω το βήμα
Ήρθεσ μείνε τύψη μου γίνε
Αχ αγάπη καρδιά φλογάτη η αγκαλιά μου
Εσύ στη μοναξιά