Δίδυμα όνειρα

Κάνω κουράγιο την οργή
Που μου 'χει κλέψει η μάνα γη
Τόσο νωρίσ δυο ανδρειωμένα παλικάρια
Η νοσταλγία μια πληγή
Κάποιοι με πότισαν χολή
Γιατί μου στέρησαν
Τα δίδυμα φεγγάρια

Δεν ξεπουλάω την περηφάνια μου
Δεν την χαλάω με την ορφάνια μου
Κι αν των ονείρων μου ανέμισα τισ στάχτεσ
Εγώ δεν γέννησα ποτέ μου λιποτάκτεσ

Πήραν τα όνειρα φωτιά
Ποιοσ πόνοσ να 'ναι τώρα πια
Μέσα στην άδεια τη ζωή μου τόσο πόνοσ
Μου περισσεύουνε φιλιά
Κρύα η δικιά μου αγκαλιά
Ψέμα και πλάνη
Πωσ γιατρόσ είναι ο χρόνοσ

Δεν ξεπουλάω την περηφάνια μου
Δεν την χαλάω με την ορφάνια μου
Κι αν των ονείρων μου ανέμισα τισ στάχτεσ
Εγώ δεν γέννησα ποτέ μου λιποτάκτεσ