Anastasia

Το φιλί γυαλί που ράγισε
Τ'ακριβά σου μάτια καθρεφτίζοντασ
Και μετά η χαρά ναυάγησε
Σα βυθόσ μαζί κι ορίζοντασ

Το κορμί κι η ορμή μυστήριο
Δαχτυλίδι μαύρο με την πέτρα του
Ποιοσ καημόσ χωράει στα μέτρα του
Και μετά το γεια μαρτύριο

Στο όνομά σου αναστασία
Κρεμασμένα λεσ χίλια τάματα
Σαν πανάρχαιο φωσ
Μεσ τη νύχτα με τα κλάματα
Τελικά η ζωή τρία γράμματα

Το φιλί γυαλί που θάμπωσε
Στα αλμυρά μασ λόγια και τα κύματα
Και μετά η φωνή δυνάμωσε
Το μαζί το ναι τα βήματα

Το γιατί χαρτί τετράγωνο
Με σβησμένα χρόνια περιθώρια
Μου ζητά η ψυχή σου όρια
Μα το χώμα υγρό και άγονο

Eleftheria Arvanitaki