Το Πονεμένο Στήθος μου (Ανατολικό Αιγαίο)
Α, το πονεμένο στήθος μου, αμάν, πονεί μα δεν το λέει
Τ' αχείλι μου κι αν τραγουδεί, μέσα η καρδιά μου κλαίει
Α, κλαίω κι από τα δάκρυα, αμάν, τη γη που στέκω βρέχω
Κι άνθρωπος δεν ευρέθηκε, να με ρωτήσει τι έχω
Α, σκίσε φωνή μου τα βουνά, αμάν, και πέρασε σαν άστρο
Και άμε και χαιρέτα μου τον κρίνο μου τον άσπρο
Α, ήλιε μου, στο βασιλεμό, αμάν, περίμενε λιγάκι
Να στείλω στην αγάπη μου ένα γαρυφαλάκι
Α, ήλιε μου, τι σου έκανα, αμάν, και πας να βασιλέψεις
Κι αφήνεις με στα σκοτεινά και πας αλλού να φέξεις
Α, παίρνει νοτιά, φέρνει νερό, αμάν, παίρνει βοριάς χιονίζει
Μα σε το καμαρόφρυδο αντρόγυνα χωρίζει
Α, η αγάπη θέλει φρόνηση, αμάν, θέλει ταπεινοσύνη
Θέλει λαγού περπατησιά κι αϊτού γρηγοροσύνη