Τα ξένα

Μέσα σε φορτηγά παγιδευμένα
Κρύβουν οι μέρεσ σου πολύτιμεσ στιγμέσ
Τρέχεισ σε δρόμουσ μα δε βρίσκεισ πια κανένα
Τώρα που όλοι φύγαν για τα ξένα
Με λυγισμένουσ ώμουσ κι αντοχέσ
Και ταξιδεύουν με τα μάτια τουσ δεμένα

Όσα δεν είπεσ γυροφέρνουν τη σιωπή σου
Και ζητιανεύουν μνήμεσ κι εποχέσ
Κι εγώ σκυμμένοσ στην ανόθευτη πληγή σου
Χάνω τον κόσμο μα τον βρίσκω στην αφή σου
Και ζαλισμένο με πηγαίνεισ όπου θεσ
Σαν παιχνιδάκι ξεχασμένο στην αυλή σου

Πάνω στη πέτρα απότιστο λουλούδι
Ποτάμι η δίψα σου στοιχειώνει τον καιρό
Φωτιέσ θερίζουνε τησ μοίρασ σου το χνούδι
Και λέω θα καεί το πελεκούδι
Τη νύχτα που θα γίνω το νερό
Κι αυτό που τόσο πόθησεσ τραγούδι