Σκουριά

Οι μέρεσ να βουτάνε δίχωσ δίχτυ
Σαρώνοντασ τον πιο γερό ιστό
Να μοιάζουν με σπασμένο ανεμοδείκτη
Που δείχνει πότε εκεί και πότε εδώ

Δε με τρομάζει η φωτιά κι αν στη στιγμή μασ κάψει
Κι αν ένα κύμα δέκα οριέσ μασ πνίξει στη στεριά
Κι αν πλημμυρίσουν θάλασσεσ και ποταμοί και δάση
Την ήσυχη κι αθόρυβη φοβάμαι τη σκουριά

Οι μέρεσ να περνάνε φλογισμένεσ
Ν’ ανάβουνε σαν πέφτουν στο χαρτί
Αξίνεσ σε λίμνεσ παγωμένεσ
Ορύγματα στην πιο βαθιά σιωπή

Δε με τρομάζει η φωτιά κι αν στη στιγμή μασ κάψει
Κι αν ένα κύμα δέκα οριέσ μασ πνίξει στη στεριά
Κι αν πλημμυρίσουν θάλασσεσ και ποταμοί και δάση
Την ήσυχη κι αθόρυβη φοβάμαι τη σκουριά

Οι μέρεσ μεθυσμένοι πυροβάτεσ
Στου χάουσ το μεγάλο εκκρεμέσ
Μετέωροι πεθαίνουν οι ακροβάτεσ