Ο Παύλος και η Μίνα

Ο παύλοσ και η μίνα παρίσια βερολίνα και λοιπά
Τελειώνουνε τα μέλια το σπίτι σε θεμέλια πατρικά
Η όμορφη η μίνα δεν έβγαλε ούτε μήνα στο χωριό
Σκάλισε η φλώρα ξαδέρφη μαυροφόρα στο λεπτό

Η μίνα η πουτάνα ορφάνεψε από μάνα
Την γλύκανε ένασ μάγκασ νταβατζήσ
Και έπεσε στη λούμπα μεταξουργεία τρούμπα
Κι έγινε κοκότα περιωπήσ

Την ξέγραψε ο μπαμπάσ τησ και πήγε μετανάστησ
Και τον κατάπιε η μαύρη ξενιτιά
Κι η μίνα στη μαστούρα με φούντα και ντατούρα
Να πολεμάει δράκουσ και θεριά

Φρικάρισε η μίνα και φεύγει απ’ την αθήνα στα κρυφά
Και πάει σαλονίκη και έβγαλε τη φρίκη στα στεγνά
Πώσ γνώρισε το παύλο σε μπαρ σε πρώην στάβλο στο ντεπώ
Εκείνη του γελάει κι εκείνοσ τησ ζητάει αριθμό

Του τα ‘χε κρύψει όλα η μίνα η καριόλα το φρικιό
Και πέρασαν οι μέρεσ και τησ πηγαίνει βέρεσ το ζαβό
Τη γέμισε με δώρα μα είναι η ζήλια ψώρα και πληγή
Τη γνώρισε ένα μάτι μια νύχτα στο χορτιάτη κι ωσ εκεί

Τα έβγαλε στη φόρα η κουτσομπόλα η φλώρα
Και βούκινο γινήκαν στο χωριό
Και ντροπιασμένη η μίνα γυρνάει στην αθήνα
Και έγινε του δρόμου ξωτικό

Κι ο παύλοσ στην ξεφτίλα κατάρεσ για τη σκύλα
Τη μοίρα βλαστημάει την κακιά
Και ένα μαύρο βράδυ οπλίζει το ρημάδι
Κι ανάμεσα στα μάτια του χτυπά