Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι [Live]

Πεσ τησ το μ' ένα γιουκαλίλι
Γκρινιάζει κάποιοσ φωνογράφοσ
Πεσ μου τι να τησ πω χριστέ μου
Τώρα συνήθισα μονάχοσ

Με φυσαρμόνικεσ που σφίγγουν
Φτωχοί μη βρέξει και μη στάξει
Όλο και κράζουν τουσ αγγέλουσ
Κι είναι οι αγγέλοι τουσ μαράζι

Κι οι αγγέλοι ανοίξαν τα φτερά τουσ
Μα χάμω χνότισαν ομίλχεσ
Δόξα σοι ο θεόσ αλλιώσ θα πιάναν
Τισ φτωχέσ μασ ψυχέσ σαν τσίχλεσ

Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια
Έτσι ζεισ ναι τι θεσ να κάνω
Τόσοι και τόσοι είναι οι πνιμένοι
Κάτω στησ θάλασσασ τον πάτο

Τα δένδρα μοιάζουν με κοράλλια
Που κάπου ξέχασαν το χρώμα
Τα κάρα μοιάζουν με καράβια
Που βούλιαξαν και μείναν μόνα

Πεσ τησ το μ' ένα γιουκαλίλι
Λόγια για λόγια κι άλλα λόγια
Αγάπη πού 'ναι η εκκλησία σου
Βαρέθηκα πια στα μετόχια

Α να 'ταν η ζωή μασ ίσια
Πώσ θα την παίρναμε κατόπι
Μ' αλλιώσ η μοίρα το βουλήθη
Πρέπει να στρίψεισ σε μια κόχη

Και ποια είναι η κόχη ποιοσ την ξέρει
Τα φώτα φέγγουνε τα φώτα
Άχνα δεν μασ μιλούν οι πάχνεσ
Κι έχουμε τη ψυχή στα δόντια

Τάχα παρηγοριά θα βρούμε
Η μέρα φόρεσε τη νύχτα
Όλα είναι νύχτα όλα είναι νύχτα
Κάτι θα βρούμε ζήτα ζήτα

Πεσ τησ το μ' ένα γιουκαλίλι
Βλέπω τα κόκκινα τησ νύχια
Μπροσ στη φωτιά πώσ θα γυαλίζουν
Και τη θυμάμαι με το βήχα