Κόσμε μου 'γινες πληγή

Στην αλυσίδα τη βαριά
Θα ψάξω εγώ παρηγοριά
Γιατί και τούτη τη ζωή
Τι να την κάνω
Στην παγωνιά τησ φυλακήσ
Να βρεισ καρδιά να κρατηθείσ
Που πασ στ' αγκάθια κι αγαπάσ
Κι όλο σε χάνω

Κόσμε μου 'γινεσ πληγή
Κι είναι το γρήγορο π 'αργεί
Που μ 'ορμήνεψε να πιω και να μεθύσω
Για να παρηγορηθώ
Μη τυχόν και λυπηθώ
Την κακούργα την αγάπη τησ
Να σβήσω
Κι ασ χαθώ

Στη συννεφιά του γολγοθά
Σ' ένα σταυρό που με μεθά
Θα γίνει η σκέψη σου καρφί
Να με καρφώνει
Και ξημερώματα μαγιού
Θα λάβεισ μάνα ενόσ σου γιου
Τ' άσπρο πουκάμισο
Το μαύρο παντελόνι

Κόσμε μου 'γινεσ πληγή
Κι είναι το γρήγορο π 'αργεί
Που μ 'ορμήνεψε να πιω και να μεθύσω
Για να παρηγορηθώ
Μη τυχόν και λυπηθώ
Την κακούργα την αγάπη τησ
Να σβήσω
Κι ασ χαθώ