Πουτάνα

Μοιάζεισ με κρύσταλλο που πρόκειται να σπάσει
Τα πάντα γύρω σου τα δέχεσαι αργά

Αφήνεισ πλέον όποιον θέλει να σε φτάσει
Και σταματάσ να κάνεισ βήματα γοργά

Δε σ' ενδιαφέρει πόσα ακούγονται για σένα
Είναι κακόσ ο κόσμοσ έλεγεσ συχνά

Θέλει συνέχεια να σε βρίσκει λαβωμένο
Κι ούτε μια μέρα δεν υπάρχει που ξεχνά

Σ' ένα δυάρι στην κυψέλη είχεσ βρει
Την ησυχία που ζητούσεσ τόσα χρόνια

Όλοι νομίζανε πωσ έχεισ τρελαθεί
Και σου την έσπαγε που δείχνανε συμπόνια

Σαν κάτι άσχημο σε χάζευαν πολλοί
Όταν γυμνή στεκόσουν στο παράθυρο σου

Τι κι αν οι γείτονεσ φωνάζαν σαν χαζοί
Εσύ θα έκανεσ και πάλι το δικό σου

Θέλεισ ν' αντέξεισ και να πιστέψεισ
Πωσ είναι η θάλασσα βουνό που έχει ξαπλώσει

Κάνεισ τα πάντα για να μαντέψεισ
Τον κωδικό που τη ζωή σου έχει κλειδώσει

Θέλεισ να κλάψεισ και να πετάξεισ
Δίπλα στα λίγα βραδινά αεροπλάνα

Να τρέξεισ έξω χωρίσ κανόνεσ
Και να τα κάνεισ όλα γύρω σου πουτάνα

Κάνεισ τη θλίψη σου να μοιάζει με γιορτή
Και τη γλεντάσ πίνοντασ κίτρινη τεκίλα

Είναι πολλοί που την αγάπη συγχωρούν
Μα εσύ τη χόρτασεσ ετούτη την ξεφτίλα

Όλοι σε βλέπουνε χωρίσ να σε κοιτούν
Όλοι σε βρίζουνε χωρίσ να σου μιλάνε

Μα εσύ γνωρίζεισ όλα αυτά που δεν ακούν
Για αυτό και αφήνεισ τα όνειρα σου να γελάνε