Νεκρός καιρός

Η θάλασσα που μοιάζει με τη ζωή
Με παρασύρει στο βυθό τησ
Είναι στον άδη ένα μαύρο σκυλί
Που φυλάει το θησαυρό τησ

Εδώ η άμμοσ έχει βγάλει καρφιά
Και τα πουλιά πετάνε στείρα
Έχω τη σκοτεινή μου πλευρά
Ανδρώθηκε από τη μοίρα

Αδειάζει η πόλη κι εγώ σκαρί
Σακατεμένο να ταξιδέψει δεν μπορεί
Κι ο ουρανόσ δε με βοηθάει
Νεκρόσ καιρόσ είναι αυτόσ που δε φυσάει

Πώσ να σ' αφήσω να κάνεισ μια ευχή
Ούτε ένα αστέρι δε ραγίζει
Φοβάται μεσ στην ερημιά να κρυφτεί
Ακούω το σκύλο να γαυγίζει

Εδώ τα βράχια έχουν δόντια κοφτερά
Απάνω αν πέσεισ θα σε φάνε
Το μίσοσ έγινε ανάσα βαριά
Που με σπατάλη το σκορπάμε