Klaustrofobia

Ściśnięty w dziwacznym ciele
W człowieka zachłannym oku
Co stoi wszystkiemu na czele
W straszliwym natłoku

Ściśnięty w dziwacznym ciele
W człowieka stępionym słuchu
Co woła na wiatr
Przyjaciele
A cisza dzwoni w uchu

Ściśnięty w dziwacznym ciele
W człowieka ochrypłym głosie
Co śpiewa wciąż głupie swe trele
O beznadziejnym losie

W człowieka skrzypiących kościach
Co chwiejne powłóczy piszczele
Od złości ku złości

Ściśnięty w dziwacznym ciele
W człowieka za ciasnej czaszce
Gdzie mniejsze są myśli niż cele
Jak w ideowej fraszce

Ściśnięty w dziwacznym ciele
W garbatym kręgowym słupie
Człek serce zasypał w popiele
Zagnieździł się w skorupie