ค่ำลง

ค่ำลงค่ำลง เอิงเอย ค่ำลงค่ำลง
นกน้อยโผลง สู่พุ่มมะไฟ
เสียงลมแผ่วโผย มาทางใด
อ๋อลมแผ่วพริ้ว เจ้าใบไผ่
หรีดร้องเรไร ดนตรี

ทุ่มกายเทใจ เอิงเอย ทุ่มกายเทใจ
โถมแรงฟันไร่ ต่อสู้ตลอดปี
ถางดงเบิกฟ้าไม่รอรี
หากินอย่างนี้ มานานปี
หล่อเลี้ยงชีวี ด้วยงาน

กระจองอแง เอิงเอย กระแตกระเล็น
สายลมเย็นเย็นโชยพัดที่ชาน
สูบแต่ยาฉุนมานมนาน
จนลูกจนหลานมันเต็มบ้าน
ได้พักสำราญบานเย็น

ค่ำลงค่ำลง เอิงเอย ค่ำลงค่ำลง
ตะวันลับดง แลหาไม่เห็น
เหมือนตัวเรานี้ที่ลำเค็ญ
ทั้งวัยก็คล้อยดังยามเย็น
ไม่รู้จะเป็นฉันท์ใด

กระจองอแง เอิงเอย กระแตกระเล็น
สายลมเย็นเย็นโชยพัดที่ชาน
สูบแต่ยาฉุนมานมนาน
จนลูกจนหลานมันเต็มบ้าน
ได้พักสำราญบานเย็น

ค่ำลงค่ำลง เอิงเอย ค่ำลงค่ำลง
ตะวันลับดง แลหาไม่เห็น
เหมือนตัวเรานี้ที่ลำเค็ญ
ทั้งวัยก็คล้อยดังยามเย็น
ไม่รู้จะเป็นฉันท์ใด