De blauwe uren
Nu jij niet meer kunt schrijven
moet ik het zelf maar leren:
er komen andere tijden
iets anders weet ik niet
Nu jij niet in de buurt bent
moet ik het zelf proberen:
en onder de groene hemel
iets anders weet ik niet
Nu jij me hebt verlaten
zoek ik mijn eigen veren:
het album met de plaatjes
iets anders weet ik niet
Duizend melodieën schrijven
ik doe het zonder pijn
maar duizend mooie woorden
hoe wijs moet je dan zijn
Nu jij niet meer bij mij bent
zou ik je willen eren:
vaarwel misschien tot ziens
iets anders weet ik niet
Nu jij voor altijd weg bent
en rust in koele meren
denk ik: verdronken vlinder
iets anders weet ik niet
Dit zijn de blauwe uren
de schemer duurt nog kort
vanavond gaan we slapen
kijken hoe het morgen wordt
Nu jij niet meer kan schrijven
moet ik het zelf proberen:
nu jij niet meer kan schrijven
mijn God...dit is een lied