149.6

ขอบคุณระยะทาง
ที่ไกลกำลังพอดี
ให้โลกนี้ยังคงมี
ดอกไม้ที่งดงาม

และทำให้มีความหมาย
มีน้ำทะเลสีคราม
ร้อนเย็นเพียงใดก็ตาม
ชีวิตจึงมี

โลกนี้ (โลกนี้)
แค่โคจรรอบดวงอาทิตย์อย่างนี้ โอ (อย่างนี้)

มันคือความห่างไกลที่ใกล้ที่สุดแล้ว
ถึงรักมากมายเพียงไหน
เธอทำให้ชีวิตฉันยังหายใจ
ได้เรียนรู้ยอมรับความเป็นจริง

อยากบอกว่ารักเธอ
เหมือนเดิมที่เคยเป็นมา
ไม่ใกล้ไม่ไกลเกินตา
ตรงนี้เสมอไป

ต่างคนก็มีเรื่องราว (together)
มีฝันที่ยังต้องใฝ่ (forever)
รักเราคงต้องเป็นไป
อย่างนี้จริงจริง (forever)

โลกนี้
แค่โคจรรอบดวงอาทิตย์ต่อไป โว

มันคือความห่างไกลที่ใกล้ที่สุดแล้ว (together)
ถึงรักมากมายเพียงไหน (forever)
เธอทำให้ชีวิตฉันยังหายใจ (together)
ได้เรียนรู้ยอมรับความเป็นจริง (forever)

ขอบคุณระยะทาง (together)
ทำให้มีความหมาย (forever)
ทำให้ยังหายใจ (together)
ทำให้มีชีวิต (forever)

สุดท้าย (together)
เหมือนมีใครสักคนขีดไว้อย่างนี้ โฮ้ (forever)

มันคือความห่างไกลที่ใกล้ที่สุดแล้ว (together)
ถึงรักมากมายเพียงไหน (forever)
เธอทำให้ชีวิตฉันยังหายใจ (together forever together)
ได้เรียนรู้ยอมรับความเป็นจริง (forever together)

โอ้ (together)
ดีแล้ว (together)
ถึงแม้ห่างรักไม่จางหาย (together)
ตรงนี้ (โว้ว forever)
ดีแล้ว (together)
ได้เข้าใจในความพอดี

ขอบคุณระยะทาง
ทำให้มีความหมาย
ทำให้ยังหายใจ
ทำให้มีชีวิต