Peisma
Μόνο το όνομα μου
Μόνο το όνομα μου και άλλα λίγα
Αυτά που λέει ο παπάς στην κολυμπήθρα
Αυτά που λέει η ταυτότητα
Το θρήσκευμα,το ύψος και η πατρίδα
Αυτά θα μπουν στην επικεφαλίδα
Αυτά θα γράψει ο οίκος τελετών
Με γλώσσα πέτρινη στον κόσμο των μεγάλων
Αλλά ποντάρω στα λουλούδια του μπετόν
Ελπίζω να με θυμούνται για κάτι άλλο
Τελευταία το κούρασα πολύ
Ούτε που θυμάμαι πόσα πέρασαν σερί
Έχασα τα χρόνια μου μπορεί
Μα είπα δεν αφήνω το μολύβι πριν τελειώσει το κερί
2 χρόνια γυρναγα από εδώ και από εκεί μέχρι
Να βρω ένα νέο σπίτι να χτίσω μια νέα γέφυρα
Αλλά το σπίτι είναι όπου η καρδιά σου
Άρα το σπιτι μου είναι τα α4
Ο κύκλος μου είναι ο ίδιος στην ουσία
Περιπλανιέται σε σχολές και σε νοσοκομεία
Μισοί για γέννες μισοί σε ψυχιατρεία
Περνάνε πόνο έξω απ' τα νεκροταφεία
Το άγχος που είχες για το πώς θα πας στις εξετάσεις
Γίνεται διπλό στις μαμάς σου τις εξετάσεις
Και όλοι θέλουν να προλάβουν καταστάσεις
Μα ο θάνατος είναι αδελφός που δεν μπορείς να χάσεις
Και εγώ είμαι νεύρα με φωτιά νερό με κρύο
Στο ένα χέρι χάρηκα και στο άλλο χέρι αντίο
Γράφω την αλήθεια στο θρανίο
Λέω ιστορίες των αδύναμων σε ακόμα ένα βιβλίο
Σκέφτηκα πολύ τι ύφος θα έχει αυτός ο δίσκος
Ακόμα δεν το βρήκα μα το βρίσκω
Και άμα ρωτήσουνε τι κάνω συνεχίζω
Γαμω το σπίτι δεν σταμάτησα να ελπίζω
Δεν είναι ηθικό να κάνω κήρυγμα
Δεν είμαι ειδικός να δώσω μήνυμα
Θέλω για εμένα πρώτα από όλα να είμαι στήριγμα
Μετά για εσένα, μετά για εσένα
Στον τοίχο γράφω αδελφέ μου να προσέχεις το ξέρω όλοι κυνηγάμε τις ανέσεις
Εγώ σου εύχομαι όλα να τα μπορέσεις
Μα πρώτα πρέπει να αγαπάς αυτό που έχεις
Έχω δύο πόδια δυο φτερά
Και δυο προσπαθειες ακόμα για να σπάσουνε
Είναι αστείο πως όσοι με προσπερασανε
Τώρα είναι οι πρώτοι που τρέχουν να με αγκαλιασουνε
Μιλούν για εμένα,μιλούν σε εμένα
Και αναπολούν συχνά την πρώτη μέρα
Εγώ ορκίζομαι δεν θυμάμαι κανέναν
Και εγώ θυμάμαι καθαρά την πρώτη μέρα
Αν το καλοσκεφτείς απλά μιλάω για εμένα
Σ' όλα τα κομμάτια που γράφω μιλάω για εμένα
Μα κάποιοι βλέπουν το πρόσωπο τους στα μούτρα μου
Και αυτό είναι ότι πιο καλό ακούω για εμένα
Πολλοί μου λένε οτι δεν είναι στις μέρες τους
Θέλουνε να κόψουνε τις φλέβες τους πρέπει να κάνω κάτι
Για αυτό αυτό που κάνω θέλει αγαπη
Γιατί υπάρχουν μέρες που δεν συγχωρούνται λάθη
Θέλω να μιλήσω φιλικά
Όλοι κυνηγάμε υλικά
Ψάχνουμε τα νέα ρούχα, νέα αμάξια, νέα κινητά χτίζουμε ανάμεσα μας νέα οχυρά
Ίσως αυτός να είναι ο τρόπος να ξεφύγουμε
Μα πάλι στα ίδια καταλήγουμε
Λες και έχουμε όλοι καρτελακια τους ανθρώπους να συγκρίνουμε
Και κάπως έτσι τα σημαντικά θα φύγουνε
Και εγώ είμαι κρύο με φωτιά, νερό με νεύρα
Στο ένα χέρι κάρβουνο και στο άλλο χέρι πέτρα
Κάνω την σελίδα σαιτα όπως μου έμαθες
Την αφήνω στο μπαλκόνι και φωνάζω πετά
Σκέφτηκα πολύ τι ύφος θα έχει αυτός ο δίσκος
Ακόμα δεν το βρήκα μα το βρίσκω
Και άμα ρωτήσουνε τι κάνω συνεχίζω
Γαμω το σπίτι δεν σταμάτησα να ελπίζω
Δεν είναι ηθικό να κάνω κήρυγμα
Δεν είμαι ειδικός να δώσω μήνυμα
Θέλω για εμένα πρώτα από όλα να είμαι στήριγμα
Μετά για εσένα, μετά για εσένα
Στον τοίχο γράφω αδελφέ μου να προσέχεις
Το ξέρω όλοι κυνηγάμε τις ανέσεις
Εγώ σου εύχομαι όλα να τα μπορέσεις
Μα πρώτα πρέπει να αγαπάς αυτό που έχεις